มหาจอมจักรพรรดิ

สวัสดีค่ะผู้อ่านทุกท่าน

เรื่องนี้อาจไม่ถูกใจใครก็ขอโทษด้วยนะคะ เเต่จะพยามไม่ให้เขียนผิดคะเพราะไรท์นั้นไม่ค่อยเก่งด้านภาษาเท่าไร 

ผมชื่อ เอโดงาวะ  โคโมจิ ครับผมรู้นะว่าคิดอะไรกันเเต่เสียใจผมไม่ได้เป็นอะไรกับ. 

 เอโดงาวะ โคนัน หรอกครับบังเอิญว่าผมใช้นามสกุลเหมือนกัน ไม่ได้ลงชื่อของโลกนี้ด้วย จริงๆเเล้วผมอยู่ก็เหมือนไม่อยู่หรอก 

ที่ๆผมอยู่นี้เรียกว่าโลกมนุษย์ทุกคนรู้หรือไม่ว่าโลกมนุษย์นั้นมีมิติอยู่ 2มิติด้วยกัน 

มิติเเรกเรียกว่ามิติเทพหรือคนบนโลกเรียกว่าสวรรค์ บางคนบอกว่าตายเเล้วไปสวรรค์กันเเต่จริงๆเเล้วคนเราไม่สามารถไปได้ เเต่จะไปที่พบไร้ตัวตนของจักวาล ส่วนอย่างอื่นผมก็ไม่รู้หรอนะเพราะว่าผมไม่เคยตายมาก่อน เเละยังไม่อย่างตายด้วย ถ้าทุกคนเคยไปอย่าลืมมาเล่าให้ฟังด้วยล่ะ

มิติที่สองเรียกว่ามิติปีศาจหรือว่าโลกปีศาจเเต่เราจะไม่เรียกว่านรกเพระมันอยู่คนล่ะส่วนกัน  โลกปีศาสนั้นคือสถานที่รวมเหล่าปีศาจไว้ด้วยกัน เเละที่สำคัญที่สุดมันมีโรงเรียนชื่อดังของโลกปีศาจที่เปิดรับเด็กปีหนึ่งอยู่ ใช่แล้ว  ผมก็ต้องไปเรียนเหมือนกัน มันน่าเศร้าไมคนที่ได้ชื่อมีสายเลือดปีศาจเเต่กลับไม่มีพลังอะไรติดตัวมาสักอย่าง สวรรค์ชั่งเเกล้งกันจริงๆ

ผมน่ะอยู่ที่โลกมนุษย์มาตั้งเเต่จำความได้เเล้วไม่นานมานี้มีจดหมายเชิญเข้าโรงเรียน มาเชียฮอลเรน่า

โรงเรียนระดับลูกคุณหนู คุณชาย เจ้าหญิง เจ้าชาย ส่วนผมรากหญ้ามั้งนะ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องตระกูลของผมเท่าไรหรอรู้เเค่ว่าเป็นสายเลือดมังกรเเค่นั้นล่ะ ยิ่งใหญ่มากฮ่าๆๆๆๆ 

เเม่ผมเป็นมังกรตัวสุดท้ายของโลกปีศาจ ก่อนที่จะมาเเต่งงานกลับพ่อที่เป็นมนุษย์ ก็เกิดเป็นพี่ผมที่อายุมากว่าผม2ปี เป็นผู้หญิง มีพลังมาตั้งเเต่เกิด หน้าตาสวยสุดๆ อย่าบอกถ้าไม่ติดเป็นพี่ผมนะผมขอเป็นแฟนไปเเล้วผมสีเเดงออกม่วงดำหน่อยๆ ดวงตาสีม่วง นิสัยเย็นชามากสำหลับบางคนนะ  

ส่วนตัวผมนะ ผมสีดำ ตาสีฟ้าอ่อน หน้าตาหรอไม่รู้สิเดี่ยวบอกว่าหล่อก็หาว่าหลงตัวเองเอาง่ายๆน่ะ เหมือนเด็กทั่วไปล่ะกัน 

" ในที่สุดถึงสักที " งงสิผมอยู่ที่ไหน ผมอยู่ที่รถสถานีรถไฟฟ้าแห่งหนึ่งมันเป็นทางเชื่อมระหว่างชานชรา 2 เศษ 3 ส่วน 4 มันคือนึ่งในมิติของโรงเรียน  มาเชียฮอลเรน่า  

' ย้าช่วยด้วยผมไม่อยากไป ' 

เเต่ก็ต้องจำยอมไป